zaterdag 19 december

1 dag na de operatie

Gisteren om 9.30u werd ik verwacht in het chirurgisch dagcentrum. Om 10.10u komen ze mij halen, mag ik mij omkleden en moet ik mij 'identificeren'. 3 of 4 keer moet ik zeggen wie ik ben, waar ik woon en wanneer ik ben geboren en waarvoor ik kom :-) Ze willen zeker zijn blijkbaar!

Na het krijgen van een kalmeringsmiddel en wat vocht moet ik op de professor wachten. Prof. Politis komt mij persoonlijk halen en samen wandelen we naar de operatieruimte. Daar zullen een 6-tal dokters aanwezig zijn (anesthesisten, co-assistenten, stomatologen,....) en nog wat verpleegkundigen.
Enkele minuutjes later vertrek ik naar dromenland.

Als ik mijn naam hoor, ben ik nog in een heerlijke droom (welke?????). Ik heb pijn, moet een cijfer geven tot 10 en geef een 7. Pijnstillers helpen niet goed dus ik krijg er in het totaal 4 daarna moet ik naar een andere ruimte om te bekomen. Ik denk dat het dan ongeveer half 2 is.
Echt geweldig voel ik mij niet :-( integendeel....ik heb mij nog nooit zo slecht gevoeld. Mijn hele hoofd doet pijn en dan nog vooral mijn linkerkaak. Ook als ik slik doet mijn keel pijn (buisjes tijdens de operatie)....waar ben ik aan begonnen.

Om 14.45u komt de chirurg mij meedelen dat alles goed verlopen was: 45' werk dat vlotjes verlopen. Ik mag naar huis! EEUUUHHHH echt zo voel ik mij niet. Ik probeer te vertellen van mijn kaak: hij vertelt mij heel simpel dat dat kan je. Wij kunnen geen aaahhhh zeggen tijdens de operatie dus weten ze niet wanneer het pijn doet! Echt .... en waarvoor onderga ik dit allemaal ook alweer??? Ohja omdat die verdomde linkerkaak mij al jaren parten speelt.
Meer kreeg ik er niet uit, beter werd ik er ook niet van dus dan maar daar gebleven. Nog een middeltje tegen de misselijkheid gekregen (ik HAAAAATTTT overgeven) en dat heeft gelukkig geholpen.
Ik heb zo veel mogelijk speeksel uitgespuwd om zo weinig mogelijk bloed door te slikken...tot nu heeft het zijn vruchten afgeworpen.


Mijn ouders zijn mij komen halen en rond 17u zijn we uiteindelijk vertrokken. Ik ben mee naar hun thuis gegaan. Mijn man is met onze 3 kinderen gewoon thuis gebleven. Ik voelde mij te mottig...mama heeft mij dan kunnen vertroetelen. Enfin, ik heb murw in de zetel gelegen en 's avonds een pudding gegeten om mijn medicatie te kunnen nemen.

Ook de nacht is heel goed gegaan...

Overdag slapen, beetje eten slurpen en medicatie nemen en weer slapen. En ijs leggen natuurlijk! Ik zit eruit gelijk een hamster :-)

Hopelijk kan ik over een paar dagen zeggen dat ik mij veel beter voel...voorlopig ben ik nog niet overtuigd...