2 MAANDEN

Ik tel de weken al niet meer....maar 13 september was het dus 2 maanden geleden sinds de operatie.

Zoals ik in mijn vorig bericht schreef, mocht de waefer eruit op 23 augustus. Vanaf dan ging het enkel maar bergaf.
Nu de 'hulp' weg was én ik terug ben beginnen te werken, heb ik niets dan pijn gehad. Op den duur kreeg ik mijn mond bijna niet meer open. Een telefoontje dus naar de dienst MKA. Gezien de erge pijnen ben ik heel snel kunnen gaan. Verdikt: overbelaste kaakspieren (mevrouw uw moet echt veel en lang pijn gehad hebben hoor!) en misschien een meniscus die niet meer goed zit. Dit laatste is nog niet bevestigd. Dus ik heb hoop dat het dat niet is.
Ondertussen ben ik al 14 dagen niet meer gaan werken. Ik zit aan de pillen: 3x/dag 1/2 diazepam, 2 pillen gambaran 500mg bij het avondeten en dan maseren met reparilgel 2x/dag. Ook de kine staat op het programma maar die had pas 26 september een eerste plaatsje.
Die diazepam, wa is me da?? Ik slaap de hele dag: het duurt bij mij ongeveer een dik uur dat ik actief ben en dan is het van dat. Bedje in en voor ongeveer 2u van de wereld.
Maar ik moet zeggen dat het mij deugd doet: slapen, niks doen....

Wat mij wel opvalt is dat mijn linkerkaak kraakt. Net nu ik vond dat de pijn echt wel aan het afnemen was :-(. Nog een weekje volhouden en dan terug op controle. Het is gelukkig niet een voortdurend kraken maar eerder af te toe. Dat had ik vroeger ook maar nu voelt het net wat anders aan.

Vrijdag mag ik terug gaan werken. Ik houd toch een klein beetje mijn hart (lees kaak) vast want zo spreken voor een hele klas de hele dag lang, is vermoeiend. Hopelijk houd ik het vol.

Dan foto's...ik neem er niet meer veel en diegene die ik neem zijn hahaha. Maar bon:

Profiel: dit vind ik echt wel een verbetering tov vroeger!

6 weken geleden

Donderdag 23 augustus: 6 weken geleden vond de operatie plaats dus ik moest weer op controle. In Leuven aangekomen, vond men nog steeds dat de beet goed was. De waefer mocht eruit! Joepi!
Er was al een stukje afgegaan vorige week aan mijn hoektand maar gelukkig had dat geen invloed gehad op de werking ervan.

Maar wat een raar gevoel toen ze dat eruit haalden??? Het uithalen zelf was niks maar toen: ineens leek mijn mondvolume 2 keer groter. Ik wist niet waar met mijn tong naartoe, mijn tanden voelden heel vuil aan en de waefer zelf bevestigde mijn gevoel. Bah, wat daar allemaal aan hing (vooral aan de snijtanden want daar was de bevestiging). Blijkt dat ik toch geen stukje van mijn kies kwijt ben! Oef!

Daarna hebben ze de bewegingen van de kaken gecontroleerd met een toestelletje: dit wordt dan geregistreerd op de computer. Ook voor de operatie moest ik dit doen. En de bijtkracht werd ook gemeten. Ik vermoed dat dit allemaal in orde was want dat werd niet duidelijk gezegd, bedenk ik nu. En ik dacht er toen niet aan want was bezig met mijn mond en hoe raar dat allemaal wel voelde!

Wat ik wel merkte was dat mijn linker kiezen foutief op mekaar stonden en mijn rechter elkaar helemaal niet raakten. Dit hebben ze gecontroleerd en gecorrigeerd. Dat was een vulling die moest worden bijgeslepen. Nu staan mijn kiezen anders ten opzichte van elkaar dan vroeger en bij vullingen kan dat een probleem geven dus. Logisch eigenlijk want je moet dan op zo'n carbonpapiertje bijten en op en neer gaan om te zien waar er nog wat af moet. Zo deden ze dat woensdag ook. Gelukkig was dat meteen een verbetering en mocht ik naar huis.

Er zat wel onmiddellijk een soort spanning op mijn kaakgewrichten. Dit zou, volgens de assistente, wel een tijdje blijven aanhouden. En ja, dat heb ik geweten tijdens de volgende dagen.

Ik had wel niet veel tijd om daarover te piekeren want er was een zoon jarig, al 11, en dat moest gevierd worden. Bestemming: Plopsa Coo. Liever De Panne want de kids zijn al wat groter maar ja, je kan niet om 11u terug komen van Leuven en dan in de file gaan staan om naar De Panne te rijden. Het was trouwens veel te mooi weer om naar de kust te rijden!
Het grappige vind ik, aan kinderen die ouder worden, dat die pretparken dan precies ook kleiner worden. Onze oudste is 13 jaar maar 1,77m en dat is dan geen klein kind meer, he! Als je dan daar rond looptMaar we hebben een hele leuke dag gehad zonder al te veel kwalen.

Donderdag en vrijdag was het dan weer werkendag. Ik geef les en wij hebben helaas heel veel werk voor de boeg om te kunnen starten dus moest er vergaderd worden. Ik had wel niet zo goed geslapen eigenlijk maar ik keek er naar uit om de collega's terug te zien en in actie te schieten!
De reacties waren verdeeld toen ze me zagen maar niet negatief gelukkig. Het praten vlotte ook heel goed en zelfs lachsalvo's konden mijn kaken aan. Wat niet wil zeggen, dat ik niks ervan voelde. Spijtig genoeg werd dit pas duidelijk in de auto naar huis en tijdens de nacht van do op vrij. Ik heb geen oog dicht gedaan, die kaken deden echt pijn maar de pijnstillers hielpen eigenlijk niet voldoende. Vrijdag was ik terug op school en toen heb ik het toch wel wat kalmer aan moeten doen. Ben ik blij dat ik nog niet moet lesgeven!! Ik vermoed dat wat spierpijnen zijn en pijn aan de gewrichten. Tot woensdag werd dit alles ondersteund door die waefer en nu moet ik alles 'alleen' doen.

Ondertussen zijn we zaterdag en heb ik er weer een hele slechte nacht opzitten. Wel mocht ik deze morgen naar de orthodont en zij was heel enthousiast toen ze me zag. Ze vindt dat het er allemaal heel naturel uitziet. En dat hoor ik wel graag! Ze heeft dan de haakjes verwijderd (eindelijk, ik vond dat zo lelijk!), mijn tanden opgeblonken (die waren verkleurd door de Per-O-Aid) en dan een nieuwe draad gespannen, bovenaan de blokjes verbonden met die elastiekjes om het spleetje dicht te maken. Onderaan zijn de linker- en rechterkies niet meer verbonden met de draad om zich te zetten (tov van de bovenkiezen zekers??)
Op dit eigenste moment voel ik het wel alweer bovenaan wat wringen en duwen. Maar dat zal ook wel stoppen.
Ik heb toch nog even gevraagd hoe lang ik nog blokjes moet dragen en ze zei niet lang meer. Dus zeker voor mijn verjaardag in december zijn ze eraf! Joehoe!

Pijn

Gisteren exact 5 weken geleden...

Deze nacht heb ik helemaal niet goed geslapen. Ik had al de hele week wat meer pijn in mijn kaakgewrichten maar nu werd het toch wel zo erg dat ik wakker lag. Ook oorpijn...Maar als er iets is waar ik niet tegen kan, is het niet kunnen slapen. Dus maar opgestaan, iets kleins gegeten (ik had ook honger) en dan uiteindelijk zonder pijnstiller, in slaap gevallen.

Deze week hebben wel een uitstap gemaakt: ik probeer niet te veel te doen en zeker niet naar plaatsen gaan waar veel volk is. Ik weet het wel, niemand komt aan mijn kaken, maar het is het gedacht dat telt! Je weet maar nooit, he!
Zo zijn we (de kids, mijn ouders en ik) naar Peer gegaan het maïsdoolhof onveilig gemaakt! Een echte aanrader: van half juli tot eind augustus kun je daar terecht!

Maïsdoolhof 

Holsteenbron 

Daarna zijn we wat verder blauwbessen gaan plukken. Het was bloedheet daar! Amai! Toch hebben we een kleine 3kg geplukt. Niet verwacht maar toch gebeurd: mijn zoon van 13 vond het zelfs leuk, dat plukken! Om als laatste nog een eens naar de Holsteenbron te gaan. De 2 jongsten doen dat heel graag en voor mij was het weer enkele jaren geleden. Maar de stenen lagen er nog steeds!

Als ik dan zo'n actieve dag gehad heb, is de dag erna uitrusten. Met dat slechte weer van tegenwoordig zeker geen probleem! Woensdag had ik dan weer energie voor 10 om dan donderdag de hele dag voor miserabel op de zetel te liggen. Doseren: ik ben er toch niet goed in.

Verder ben ik er ook achter gekomen dat je best wat gekke bekken trekt ivm littekenweefsel. Bij sommigen hielp dat ook om minder pijn te hebben. Dus dat ga ik zeker proberen. Voorzichtig weliswaar want mijn mond krijg ik nog niet ver open en mijn kaak rechts/links bewegen lukt ook niet. Hopelijk hebben die oefeningen wat resultaat!

Weken 4 en 5

Ondertussen is er niet veel veranderd. De zwelling blijft nog wat afnemen. Pijnstillers neem ik enkel als het nodig is maar zeker niet meer dagelijks. (trouwens, dit al niet meer vanaf de eerste controle!)

Eten

Ik probeer eigenlijk alles te eten maar snijd het steeds in zeer kleine stukjes. Broodkorstjes en stokbrood lukken uiteraard nog steeds niet.

Het weer is ook zodanig slecht dat ik niet snak naar rauwkost. Dat komt mij dus nu heel goed uit. Ik eet gewoon mee met de rest, mix niets meer maar zorg er wel voor dat er geen harde stukken inzitten en dat alles verkleind is.

Ik voel soms wel wat pijn aan die zaagsnedes, vooral links. Ook merk ik dat mijn tanden precies snakken naar vrijheid. Ik vrees dat er een vulling is ontsnapt uit een kies. Die doet wel wat pijn soms (maar is ontzenuwd besef ik nu??). Dit zorgt er zeker voor dat ik uitkijk naar 23 augustus want dan mag die waefer eruit.

Praten

Ik ben iemand die graag praat :-). Dat lukt gelukkig aardig en dat kwijlen nemen we erbij. Maar toch blijft het vermoeiend dus elke dag iets leuks plannen deze vakantie zit er zeker niet in. Ik krijg mijn mond ook al wat verder open. Toch blijft die rechterkaak hierbij pijn doen.

Ook krijg ik nu af en toe zo'n pijnscheut in mijn kaak waardoor mijn mond ineens scheef trekt. Had ik na de vorige operatie ook dus ik maak mij geen zorgen. Het klemmen - deed ik de vorige keer heel fel - doe ik nu niet. Wel vraag ik mij af waar ik met mijn tong naartoe moet eens die beugel eruit is. Nu duw ik daartegen (onderkaak) maar vroeger duwde ik tegen mijn bovenste tanden... we shall see!

Fysiek

De eerste week van augustus ben ik gaan fitnessen: rustig wat fietsen en wat oefeningen doen (Milon-cirkel). Maar ik ben wat overmoedig geweest, vrees ik. Als je de borstspieren traint, trek je ook aan je kaken. En dat heb ik gevoeld. KO geweest. Best nog wat wachten dan, he!

Over het algemeen krijg ik positieve reacties. Maar sommige mensen zien er helemaal niets aan. Dat vind ik dan weer zo gek! Als ik mezelf zie in de spiegel, zie ik nog steeds een kin die enorm naar voren steekt... dat niemand dat ziet, snap ik niet hoor! Mijn kinderen zeggen hierover dat het 'normaal' is, zoals bij andere mensen. Ik zal ze maar geloven zeker??

Einde juli: lachen is nog steeds wat raar maar verder zie je niet veel meer....

Hier zie je dat de kinlijn al wat strakker is.

Week 3

Deze week start met de controle in het ziekenhuis op woensdag 26 juli.
Omdat ik mij eigenlijk heel goed voel, zijn de kinderen van mijn zus mogen blijven slapen. Mijn nichtje en dochter mochten dan ook mee naar de consultatie om daarna fijn te gaan shoppen.

Op de consultatie eigenlijk hetzelfde gehoord als de vorige keer: kaken staan nog steeds mooi in positie, beet is perfect. Meer is er eigenlijk niet gezegd...ik weet wel nog steeds niet hoeveel mm ze mijn kaken hebben verzet. Dat kan niet gevonden worden in het verslag?? Raar maar blijkbaar toch niet té veel. Ik krijg van de mensen positieve commentaar!

Op nog geen 10 minuutjes waren wij daar buiten en zijn we met ons drietjes fijn gaan shoppen in Leuven!

Eten
Het eten verloopt steeds beter en beter. Ik kan mijn mond ook weer wat meer opendoen zonder dat het pijn doet aan mijn kaken. Dat doet nu nog het meeste pijn bij het tandenpoetsen.
Ik start nog altijd mijn dag met een smoothie. Maar eigenlijk was dat iets dat ik voor de operatie ook al deed. Zeker op de dagen dat ik moest werken.
Mijn smoothies vul ik altijd aan met havermout, de Griekse yoghurt laat ik af en toe weg.
Ondertussen eet ik ook weer brood, zonder korsten natuurlijk. Sandwichen lukken ook al aardig. Geen kaas of hesp ertussen maar jam, choco (indien niks anders in huis want dat is niet goed voor de tanden!), préparé, eiersalade (of andere slaatjes zonder harde stukken),...
Dankzij het mooie zomerweer maken we 's middag soep. Daar dop ik dan een beschuit in eventueel besmeerd met kruidensmeerkaas. Ik durf er ook al eens soepbolletjes (bakerbsen) in te doen en die wat zacht laten worden.
Wat warme maaltijden betreft, lukken natuurlijk alle soorten puree en zelfs de pasta's. Echt vlees (kip, runds, varkens) eet ik nog niet echt. Wel in gehaktvormen. Grote stukjes vlees lukken helemaal nog niet.

Praten
Dat lukt ook heel goed. Na een langere uitleg wel wat kwijl ;-). Zakdoekjes zijn nog steeds nodig! Maar de zwelling zijn zo goed als weg. Alleen op de plaatsen waar de plaatjes zitten, zie ik nog wat zwelling. En! Kijken mag maar aankomen niet!

Fysiek
Ik eet weer goed, ben eigenlijk weer fit! Maar het is nog steeds zo dat ik na een hele actieve dag ik de dag erna moet herstellen. Ik laat mij dus eigenlijk heel veel vangen....
De acne breidt zich helaas uit :-( Daar ben ik helemaal niet blij mee zelfs. Op internet zocht ik hierover wat informatie en blijkt dat er nog enkele lotgenoten hier last van hadden. Echt veel heb ik er niet over gevonden helaas. Ik hoef pas op 23 augustus terug op controle dus hierover iets vragen, gaat nu ook even niet.

Op deze foto zie je wel dat mijn kin meer naar voor staat. Nek is nog wat dik.

Week 2

En ineens kreeg ik een mailtje in mijn mailbox met een vraag over de operatie! Wow, mijn blog wordt gelezen! Dat doet iets met ne mens ;-)

Maar nu misschien toch even verder over het verloop van het herstel. Ik schrijf met terugwerkende kracht!

Week 2 (19 juli - 26 juli)

Woensdag 19 juli ben ik op controle gegaan. De assistent was vooral onder de indruk van de afwezigheid van de zwellingen. Eigenlijk zag je die dag nog heel weinig. Wie mij kent natuurlijk wel, maar vreemden zullen niet veel gezien hebben. Mijn hals was wat groenig, net op mijn slokdarm en dat was het dan.

Mijn beet was ook prima (perfect zelfs volgens Politis ;-) ) en de elastiekjes mochten eraf. Ik had echt bang dat mijn mond ineens ging openvallen dus hield ik mijn kaak maar even tegen. Als wonder gebeurde het openvallen dus niet, haha. 

Daarna kreeg ik nog wat richtlijnen over hoe en wat te eten, tanden goed poetsen, werd er nog een afspraak gemaakt en mocht ik naar  huis!

Onderweg naar huis brachten we de Hilotherm terug binnen. Mijn zwelling was zodanig afgenomen dat ik dat niet meer nodig had. Plus het is wel vrij kostelijk: nl. 20€ per dag.

Thuisgekomen wat opruimen, rusten en toen waren de kinderen daar! 2 van 3 had ik een weekje niet gezien maar de middelste was met Kazou op kamp vertrokken de 7e dus wat was ik blij om dat manneke eindelijk (voorzichtig) te knuffelen! 12 dagen vind ik best wel lang om ze te missen eigenlijk....

Eten

Wat het eten betreft, is het nu wel veel fijner zonder de elastieken. Maar echt ver krijg ik mijn mond nog niet open. Mijn rechterkaak doet ook pijn als ik iets in mijn mond steek. Toch merk ik de volgende dagen dat ik mijn mond steeds een beetje verder openkrijg.

Het is ook heel aangenaam om de tanden weer fatsoenlijk te kunnen poetsen. Ik doe dat wel met een babytandenborstel: die haartjes zijn veel korter en zachter. Echt aan te raden omdat de mond niet ver opengaat en ook zitten de draadjes nog in mijn kaak/tandvlees/wang. Als je daar tegenkomt, is dit wel wat pijnlijk. Spoelen doe ik ook nog steeds met Per-0-Aid. 2x/dag. Tanden poetsen na elke maaltijd.

Mijn maaltijden bestaan nog steeds uit smoothies. Nu kan ik wel mijn favoriete smoothies maken met havermout, Griekse yoghurt en 2 stukken fruit. MET vezeltjes. Vorige week moest ik alles nog zeven omdat mijn blender niet zo fijn blendt (blijkbaar is Vitamix het van het maar momenteel nog te duur...).

Verder is het babyvoeding: alles voor iedereen gewoon klaarmaken en daarna even blenden voor mij. Wortelpuree met kip bijv., of broccolipuree met worst. Maar ook spaghetti bolognèse lukt eigenlijk zelfs helemaal maar dan wel heel fijn gesneden. Zo is het wel fijn om stilaan van die drankjes af te geraken. Brood eten met beleg lukt dan weer niet. Ik durf nog niet te knabbelen...

Naar een BBQ-party gaan is ook helemaal geen aanrader :-(. Zaterdag was het zover. Ik heb er geen enkel  hapje kunnen eten, mocht geen cavaatje drinken (boehoe) en heb het dan moeten doen met een geplette banaan. Die ik dan maar rustig binnen in mijn uppie heb opgegeten. Eten in groep is keimoeilijk: ik krijg mijn mond niet ver open, soms kruipt dat eten opzij van de kiezen maar door de waefer kan ik daar met mijn tong of zo niet aan... Een bavetje zou niet slecht zijn haha. Ik heb wel de vis in papilotte kunnen eten. Er zaten ook courgetteschijfjes mij die ik niet kon knabbelen. En dat ongeknabbeld eten, zorgt toch wel voor wat darmklachten bij mij :-(.

Praten

De elastiekjes zorgden voor hilarische toestanden wat het spreken betreft maar nu lukt het babbelen weer heel goed. Wel vermoeiend en het gaat ook gepaard met wat gekwijl. Dus zeker zorgen dat er zakdoekjes in de handtas zitten!

Bijwerkingen na de operatie

Er zijn toch een aantal zaken die ik link aan de operatie/narcose.

Uitslag op de hals:

Ik weet niet hoe het komt maar ik begin nogal veel last te krijgen van acne. Niet de bekende jeugdpuistjes maar eerder kleine broebeltjes, die nogal jeuken. Vooral in mijn hals. Ook een heel vettige huid. Ik herinner mij ineens dat ik na de vorige operatie (Sarpe) ook had, dus ik weet dat dit weggaat.

Vermoeidheid:

Tja, de ene dag zit ik boordevol energie en de andere moet ik daarvan bekomen. Woensdag de 19e bruiste ik van energie. Helaas lag ik de volgende 2 dagen weer groggy in de zetel. Natuurlijk zorgen de kinderen voor het nodige vertier al is dat wel nogal vermoeiend.

Op weg naar de consultatie. Wat groenig in mijn hals.

Elastiekjes zijn uit: het lachen gaat al wat beter!

De zwelling is ook al fel verminderd tov zondag!

Operatie en week 1

Donderdag 13 juli rond 9.30u zijn ze mij op mijn kamer komen halen. Een toffe kerel reed mij naar het 'operatiekwartier' of hoe dat dat ook wordt genoemd.

Ik heb geen kalmeringspilletje gekregen maar eigenlijk met zo'n rit was dat niet nodig! Hoe kundig hij door die gangen reed met dat bedje!! Petje af! In elke gang stond er wel iets: stoelen, computertafels (op wieltjes), medicijnwagentjes,... mensen ;-) 

Beneden aangekomen, werd mijn infuus geprikt. Limburg weer troef :-) een toffe Limburger (jaja beetje chauvinistisch zijn mag ;-) ) wist juist te prikken. De arts in opleiding - met alle respect - lukte het niet. Nu ja, van mij mogen ze prikken hoor, die assistenten, anders leren ze het nooit. Fijn is het niet maar beter oefenen op een willige patiënt dan niet.

Na wat lekker Limburgs keuvelen was het tijd om te vertrekken. Weer door een gang gereden...indrukwekkend zonder bril. Dus wat moet dat dan niet zijn mét bril!

Dat overstappen van het bed naar de operatietafel: echt fijn is dat niet, he. Alles bloot (toch de achterkant), kruipend naar boven om juist te liggen....bon het is mij gelukt. En na wat gefriemel, vertrok ik dan naar dromenland. Om dan tijdens een zalige droom wakker te worden...met pijn :-(

Maar na het geven van een 7/10 werd er snel iets aan gedaan. 3 keer hebben ze morfine (???) bijgegeven en toen was het dragelijk. Icepacks in de nek en uitrusten maar. Om 12u was ik op de recovery en tegen 15u dan op de kamer.

Op de kamer heb ik een koelmasker van Hilotherm gekregen tegen de zwelling. Elke 2u kwam de verpleging langs om na te gaan of het dragelijk was. Super verzorging gewoon! 's Nachts ging dit gewoon verder. Ik heb ook wat kunnen slapen want dankzij dat koelmasker hoeven ze niet elke 2uur de icepacks te vervangen. Dat koelt constant op 15°C.

De volgende ochtend mogen opstaan om naar de wc te gaan. Dat ging vrij vlot, niet te duizelig en op dat moment was de zwelling eigenlijk helemaal nog niet zo erg. Ikke blij! 

De voormiddag was misschien wel de zwaarste van het hele post-operatieve gedoe. Echt hoofdpijn gehad, pijnstilling mocht dan niet meer worden bijgegeven enkel morfine mocht nog. Maar dat vond ik er eigenlijk wat over. Dan toch maar op mijn tanden gebeten (haha, letter want ze waren op elkaar vastgemaakt met elastiekjes aan mijn blokjes!), gegeten (smoothie van Nutricia gedronken) en toen ging het beter.

Ik had een hele toffe madam op de kamer liggen ook. Ze heeft mij nu en dan wat geholpen. Maar toen ze weg was, was het wel veel rustiger en ook dat heeft - denk ik - een rol gespeeld in die hoofdpijn. Haar dokter is nl. 2 keer daar geweest en man, wat had die een klok van een stem. Wel verstaanbaar maar als ge daar nog groggy ligt van de pijn is dat niet het eerste wat ge wilt horen!

Rond 16u is de dokter nog langs geweest om te zeggen dat ik naar huis mocht. En rond 18.30u zaten we dan eindelijk in de auto richting huisje. Het wandelen naar de auto was best wel een onderneming, precies alsof alles wat 'los' was in mijn gezicht. Ik moest voorzichtig stappen maar het ging!

Thuis gekomen, bed in en daar moest ik het dan doen met icepacks. Echt niet ideaal maar de Hilotherm kon mijn man pas zaterdagvoormiddag gaan uithalen. Gelukkig zijn wij bij de CM want daar konden we dat  huren (enkel nog maar in Scherpenheuvel en Leuven).

Even doorbijten dus.

Vlak na de operatie op de kamer.

Vrijdagmorgen 14 juli

Lunch :-) 

Lekkere smoothie 

Vrijdagavond, pas thuis.

Zaterdag 15 juli

Na een nacht van opstaan voor die stomme icepacks (elke 2uur!) toch al rond 8u naar beneden gegaan. Proberen te ontbijten met een smoothie meegekregen uit het ziekenhuis. Eten moet want anders wordt het te zwaar voor mijn maag door de medicatie.

En dat eten is echt wel zoeken.

Blijkt dat onze blender (zo'n domo-toestel) niet fijngenoeg blendt, waardoor er nog steeds vezeltjes in de smoothie zitten. Ik heb mij daar nooit iets van aangetrokken maar nu, met mijn tanden opeen en praktisch geen opening, was dit wel heel vervelend. Die vezeltjes blijven tussen de tanden steken, daardoor krijg je geen lucht en kun je niet meer zuigen. Echt vervelend. Zelfgemaakte smoothies en soepen heb ik dus telkens moeten zeven. En dat maakte dat ik toch wel bijna een uur aan die maaltijd bezig was :-( Eerst een 20 min. bereidingstijd (door dat zeven) en dan min. 30 minuten om alles op te slurpen. Je geeft dat op in de helft van de portie....vermoeiend gewoon!

Die voormiddag is mijn man dan de Hilotherm gaan halen in Scherpenheuvel en dat was een verluchting. Nadeel is misschien wel dat je er niet mee kunt rondlopen. Maar de eerste dagen na de operatie heb je daar toch de fut niet voor.

De rest van de dag op de kamer: ik kan mijn bedeinde omhoog doen. Dat is echt een luxe en voor mij een must. Anders is de druk op die kaken veel te groot. Ik ben daar heel content mee!

Lezen, filmpje kijken, slapen en proberen te eten. Dat was zo mijn dagprogramma.

Zaterdagmorgen: de zwelling neemt toe.

Zondag 16 juli

Dankzij het koelmasker heb ik heel goed geslapen. Ik ben 1 keer opgestaan om een pijnstiller te nemen. Maar al bij al valt de pijn heel goed mee.

In de voormiddag vertoef ik in de living: ik voel mij vrij goed. Lees en eet daar wat maar in de namiddag is dat rechtop zitten toch te vermoeiend geweest en verhuis ik weer met mijn hebben en houwen naar boven (bed). Zo kan ik in slaap vallen wanneer het zich voordoet :-)

Zondag: weer wat dikker. Elegantie ver zoek :-) 

Het 'eten' van de smoothies en proteïnendrankjes begint wel zijn tol te eisen: tegen de avond kan er praktisch niks meer in wegens een degout te hebben ervan. Maar het moet wel want anders kan ik mijn medicatie niet nemen. Zo eindig dan zondagnacht in de keuken met een zeef en soep van die middag...echt geen goesting in fruit of melkpap :-(

Maandag 17 juli

Ik ben verbaasd hoe vlot het herstel verloopt! Zondag had ik eigenlijk mijn 'dikste' dag wat de zwelling betreft en maandag heb ik de indruk dat het al begint af te nemen.

Overdag laat ik al af en toe het koelmasker uit en - jawel- doe ik wat dingen in het huishouden: was insteken, beetje strijken... max een half uur. We gaan zeker niet overdrijven ;-)

Wat ook helpt, is de kinderen uit logeren sturen. We leven op een super rustig tempo, eten (of liever drinken) wanneer het ons uit komt. Mijn man eet niet samen met mij, gelukkig want die lekkere geuren kan ik niet aan! Ook rusten, slapen, niks doen...alles op het gemakske. 

Deze avond trek ik even de tuin in met man en kat en trek ik ongeveer een half uurtje onkruid uit! Ja, ik voel me goed!

En deze nacht aan één stuk door geslapen!!

Ik lach hier...niet echt te zien maar de elastiekjes wel.

Dinsdag 18 juli

Na weer een hele goede nacht zit ik vol energie! Ik begin nu mijn dag met mijn traditionele tas koffie, gewoon gedronken, jawel zonder rietje! Maar eigenlijk lukt het meeste wel zonder rietje...

Daarna eet ik een smoothie van peer en banaan en appelsap. Dit wel met een rietje. 

En in de loop van de voormiddag doe ik weer de was, strijk ik en begin ik mijn dochter haar kamer wat op te ruimen. Gordijnen afdoen en wassen.

Daarna een uur of 2 platte rust om dan weer in gang te schieten. Morgen komen de kids terug naar huis dus de kamers worden opgeruimd, gestofzuigd en zelfs gedweild. Marie haar stickers verwijder ik na jaren van haar kastdeuren...ja ik voel mij goed!
Woensdag op controle en mogen hopelijk de elastiekjes eruit!

Zwelling neemt af. Rood na de koeling.

Thuis met de Hilotherm! Een aanrader.

Dagelijkse kost!

Foto's volgen nog!

12 juli 2017

We zijn ondertussen al meer dan een jaar later...
Ik was deze blog eigenlijk wat vergeten ;-)

Sinds vorig jaar maart is er natuurlijk heel veel veranderd.

Ten eerste mocht er in juni eindelijk de hyraxbeugel eruit. Wat een verademing. Ik was heel blij dat het eindelijk zo ver was en was ook al heel snel vergeten hoe het was om hem in te hebben.
In juli zijn we dan op vakantie gegaan  en mijn zus en haar gezin gaan bezoeken. Al hadden ze mij al op skype gezien toch vonden ze het een hele verandering.
Mijn tanden stonden toen al bijna allemaal terug op zijn plaats.

De orthodontische behandeling is eigenlijk al bij al vlot verlopen. De pijn na het aanspannen, nam ik er graag bij. Een keertje ben ik naar huis moeten gaan van mijn werk want het was niet te harden. Maar verder geen problemen (of wel en ben ik ze ondertussen vergeten...zo erg zal het dus niet geweest zijn)

Normaal gezien was de tweede operatie gepland voor december. Maar omdat ik nog steeds veel pijnen had aan mijn bovenkaak (ontstoken zaagsnede gehad, AB moeten nemen hiervoor) en er ook nog steeds geen gevoel in had (heb!), heb ik gevraagd of dit kon worden uitgesteld. Dat was gelukkig geen probleem.
En hier zitten we dan. Morgen is het zover. Deze operatie heeft blijkbaar een uitgebreidere voorbereiding nodig dan de vorige. Ik ben 3 keer op consultatie moeten gaan.
De eerste keer heel uitgebreid: radiografie - 3D-scan - afdruk van tanden werden genomen. Ook werden er heel veel foto's genomen. De 2e consultatie: ik weet al niet meer waarvoor ik toen moest gaan. Duurde ook niet lang. De 3e consultatie diende dan om het gebitje te passen. Dit gebitje (ik ken de naam niet) moet mij helpen om de kaak in de juiste stand te houden en zo mooi te groeien (heb ik ervan begrepen). Ik zou het 2-6 weken in moeten houden. Het past enkel om de onderste tanden. Tijdens deze laatste consultatie kreeg ik ook te horen dat er mss een stukje bot uit mijn heup wordt genomen om bij mijn kaak te plaatsen (plaats overbruggen???). Dit was de eerste keer dat ik hiervan hoorde. Ik ben er nog niet goed van :-(. Het kan dus zijn dat ik morgen ineens ook een plakker op een van mijn heupen heb. Veel ongemak zou ik er niet van hebben. Maar ja...ik zou nergens ongemak van hebben als ik hen mag geloven.

Vandaag ben ik al naar de orthodont geweest en zij heeft 'haakjes' op mijn draad gezet waar ze morgen dan elastiekjes op gaan plaatsen. Zo kan mijn mond lekker een hele week dicht blijven!

Dan wat de operatie betreft, ben ik enorm zenuwachtig. Ik zie het nog steeds niet zitten, heb gewoon heel veel bang. Bang dat ik veel moet overgeven (ik haat dat dus, dat is nog een understatement, echt waar!! Dit gaat bij mij altijd gepaard met de nodige paniekerige huilbuien), bang dat ik geen gevoel meer in mijn lippen heb, mijn kin.... Dat mijn mond daardoor scheef hangt en ik voortdurend zal kwijlen....Enfin, ik ben in verlof en ge ziet het: de fantasie gaat de vrije loop. Hopelijk zal het allemaal nog wel meevallen....

Op hoop van zege dus!!

31 maart

31 maart al....een dikke 3 maanden geleden dus.
Ondertussen boven en onderaan blokjes. Mijn tanden schuiven enorm fel op. Wat een verschil al met het einde van het opendraaien van de bovenkaak.

Toch ben ik nog steeds niet zover om tevreden te zijn met het verloop van alles... mijn bovenkaak (tandvlees) is nog steeds verdoofd. En al heb ik ondertussen gelezen dat dit wel tot langer dan een half jaar kan duren, had ik dit precies graag op voorhand geweten?! Het irriteert mij mateloos, ik kan daardoor nog steeds niet gewoon eten en het voelt gewoon raar aan.
De hyraxbeugel is dan ook weer een verhaal apart. Echt irriteren doet hij mij niet maar het zorgt er wel voor dat het plezier van proeven volledig foetsie is. Je kunt niets in je mond laten rondgaan om te genieten van de textuur van het ingrediënt. Ook het herkennen van smaken gaat enorm moeilijk om je gehemelte niet bereikbaar is....
Volgens de orthodont gaat alles wel verbeteren eens die hyraxbeugel weg is. We kijken dus uit naar dat moment, begin juni!