Wat is het koud buiten! Vrijdag 15 januari is het beginnen sneeuwen en vriezen en dat vriezen blijft nog een tijdje doorgaan....zeggen ze.
En ik zal het geweten hebben! Als ik buitenkom, is het net alsof die 2 voorste snijtanden uit gaan vallen. Ik heb nog geen gevoel in mijn tandvlees maar dat voel ik wel, hoor, die koude. Ook omdat mijn tanden nu zo ver uit elkaar staan, stroomt de ijskoude lucht langs die opening tussen de tanden binnen.
Nu is het weer aftellen naar donderdag want dan zet de orthodont de blokjes. Ze zal ook beslissen of de opening groot genoeg is. Maar ik vermoed (en vooral hoop) wel dat dat in orde is. Zou ge eigenlijk te ver kunnen opendraaien, vraag ik mij af? En zo ja, wat gaan ze dan doen? Zouden ze dat ook zeggen???
Ik voel in mijn mond heel goed dat er vanalles veranderd is. Zo praat ik niet meer met mijn tong tussen mijn tanden (kiezen) omdat mijn gehemelte nu al zo mooi verbreed is, zodat die tong daar mooi in past. Fijn is dat.
Wel blijft het spreken vermoeiend....zaterdag hadden we het verjaardagsfeestje van onze jongste dochter: ze is al 8 geworden! 9 gillende meisjes thuis en dat van 14-18u! Waar was mijn verstand toen ze dit aan mij gevraagd heeft?? Nog verdoofd, denk ik want ze heeft in de vakantie samen met haar nichtje de uitnodigingen getekend en geschreven. Op een (zeer) zwak moment heb ik toegestemd... Maar ik moet zeggen dat het allemaal heel goed gegaan is!
Ik had wat spelletjes voorbereid, een knutselopdracht, buiten in de sneeuw spellen, taart eten en dan wat dansen.
Een hartjes memobord maken (duimspijkers om de stofjes vast te zetten)
Bekertjes met namen voorzien en wat lekkers :-)
De 2 meisjes van het huis! De jarige vond alles superleuk!