Ondertussen zijn we een week verder en ik kan het eigenlijk niet geloven hoe goed ik mij weer terug voel!
Maandag en dinsdag gingen al redelijk: alleen het praten lukte nog niet goed. Maar ik heb goed kunnen rusten, wat bezoek gekregen...en dat helpt blijkbaar allemaal!
Dinsdag kon ik zelfs wat creatief bezig zijn en maakte ik het volgende:
Ik heb er 3 kunnen maken! De pyrograaf werd serieus heet aan mijn vingers :-) maar het lukte goed!
Woensdag was dan weer de slechtste dag van de hele week...mijn darmen hadden ook een rustpauze genomen. En ge weet wel dat uw darmen zeer belangrijk werk leveren maar als ze niet werken, weet ik nu ook alweer dat ge u daar serieus slecht bij kunt voelen. Maar kijk, ook dat probleem is weer opgelost!!
Donderdagavond hebben we met mijn ouders kerstavond gevierd thuis. Ik kon niet zo veel eten maar kon wel proeven en wat was het weer lekker!
Vrijdag kerstdag bij mijn schoonzus. Na een week binnenzitten, was dit wel fijn maar ook vermoeiend. Mijn schoonpa had weer veel te veel hapjes gemaakt aangepast aan mijn kaakprobleem (veel mousses) maar wel keilekker. Ook nu weer besefte ik dat knabbelen echt wel vermoeiend kan zijn! De kalkoen is mij niet gelukt, enkel het gehakt. Witloof en champignons zijn ook moeilijk omdat die onder de hyraxbeugel kruipen. Daardoor duurt het eten lang omdat ik moet prutsen en sutsen en zuigen om dat eten eronder uit te krijgen!
Zaterdag en vandaag was het dan tijd om het huishouden onder handen te nemen. Mijn man heeft goed geholpen maar de was doen, is niet echt voor hem weggelegd :-).
Woensdag 30/12 moet ik terug op controle. Hier en daar is er al een draadje weg dus de genezing van de wondjes verloopt al goed, vermoed ik. Ik heb alleen nog geen gevoel in mijn tanden?? Enkel mijn rechter bovenlip heeft gevoel, het tandvlees niet...ik kan maar hopen dat dat ook vrij normaal is???
Vandaag gaat het eigenlijk nog steeds niet zo goed. Ik heb een hele slechte nacht achter de rug met veel pijn. Vooral de linkerkant speelt mij parten :-( Mijn wang is daar heel gezwollen met 'iets' aan de binnenkant van mijn wang. Het voelt dik en pijnlijk aan als ik er met mijn tong langskom. Ook de linkerkaak is dus volgens mij serieus geforceerd tijdens de operatie waardoor die ook nog steeds fel pijn doet.
Rechts gaat het veel beter en moest het links ook zo zijn, zou ik anders praten.
Vandaag is mijn zus op bezoek gekomen en ook haar kinderen waren onder de indruk toen ze me zagen. Het was dan ook heel vermoeiend en lang heb ik er niet van kunnen genieten. Ik ben wel blij dat ik hen heb gezien want ze zijn op doortocht...ze reizen morgen door naar Frankrijk en dan nog naar Marokko.
Verder is het gewoon aftellen naar het volgende tijdstip om pijnmedicatie te nemen. Om de beurt dafalgan en iboprufen. Gelukkig dat dit allemaal bestaat, ik hield het anders niet uit. Ik voel heel goed wanneer het weer wat uit gewerkt is (nu dus en ik moet nog 1,5u wachten eer ik weer een iboprufen mag nemen).
Ik hoop dat ik hier snel met wat positief nieuws kan komen.....
1 dag na de operatie
Gisteren om 9.30u werd ik verwacht in het chirurgisch dagcentrum. Om 10.10u komen ze mij halen, mag ik mij omkleden en moet ik mij 'identificeren'. 3 of 4 keer moet ik zeggen wie ik ben, waar ik woon en wanneer ik ben geboren en waarvoor ik kom :-) Ze willen zeker zijn blijkbaar!
Na het krijgen van een kalmeringsmiddel en wat vocht moet ik op de professor wachten. Prof. Politis komt mij persoonlijk halen en samen wandelen we naar de operatieruimte. Daar zullen een 6-tal dokters aanwezig zijn (anesthesisten, co-assistenten, stomatologen,....) en nog wat verpleegkundigen.
Enkele minuutjes later vertrek ik naar dromenland.
Als ik mijn naam hoor, ben ik nog in een heerlijke droom (welke?????). Ik heb pijn, moet een cijfer geven tot 10 en geef een 7. Pijnstillers helpen niet goed dus ik krijg er in het totaal 4 daarna moet ik naar een andere ruimte om te bekomen. Ik denk dat het dan ongeveer half 2 is.
Echt geweldig voel ik mij niet :-( integendeel....ik heb mij nog nooit zo slecht gevoeld. Mijn hele hoofd doet pijn en dan nog vooral mijn linkerkaak. Ook als ik slik doet mijn keel pijn (buisjes tijdens de operatie)....waar ben ik aan begonnen.
Om 14.45u komt de chirurg mij meedelen dat alles goed verlopen was: 45' werk dat vlotjes verlopen. Ik mag naar huis! EEUUUHHHH echt zo voel ik mij niet. Ik probeer te vertellen van mijn kaak: hij vertelt mij heel simpel dat dat kan je. Wij kunnen geen aaahhhh zeggen tijdens de operatie dus weten ze niet wanneer het pijn doet! Echt .... en waarvoor onderga ik dit allemaal ook alweer??? Ohja omdat die verdomde linkerkaak mij al jaren parten speelt.
Meer kreeg ik er niet uit, beter werd ik er ook niet van dus dan maar daar gebleven. Nog een middeltje tegen de misselijkheid gekregen (ik HAAAAATTTT overgeven) en dat heeft gelukkig geholpen.
Ik heb zo veel mogelijk speeksel uitgespuwd om zo weinig mogelijk bloed door te slikken...tot nu heeft het zijn vruchten afgeworpen.
Mijn ouders zijn mij komen halen en rond 17u zijn we uiteindelijk vertrokken. Ik ben mee naar hun thuis gegaan. Mijn man is met onze 3 kinderen gewoon thuis gebleven. Ik voelde mij te mottig...mama heeft mij dan kunnen vertroetelen. Enfin, ik heb murw in de zetel gelegen en 's avonds een pudding gegeten om mijn medicatie te kunnen nemen.
Ook de nacht is heel goed gegaan...
Overdag slapen, beetje eten slurpen en medicatie nemen en weer slapen. En ijs leggen natuurlijk! Ik zit eruit gelijk een hamster :-)
Hopelijk kan ik over een paar dagen zeggen dat ik mij veel beter voel...voorlopig ben ik nog niet overtuigd...
Dinsdag 15 december
Stilaan begin ik toch wel zenuwachtig te worden voor vrijdag. Donderdag zal ik pas weten om hoe laat ik daar moet zijn...Eerst dus wat geregel voor de kinderen. Gelukkig kunnen ze bij oma en opa blijven slapen, moest het nodig zijn.
Donderdagavond hebben dan ook nog oudercontact. Goed, dan kan ik mijn zinnen wat verzetten! De laatste ouders komen om 20u dus het zal wel weer lekker laat zijn eer ik thuis ben.
Nu toch wat over die hyrax beugel. Die heb ik vorige week donderdag laten zetten en het ding is zeer aanwezig in mijn mond. Alles blijft eronder steken met vaak rare slik- en sluipgeluiden als gevolg ;-)
Ook heb ik al gemerkt dat ik veel lekkere dingen niet meer kan eten:
rauwkostschotel met noten: nope, die noten krijg ik niet meer kapot (enkel de cashews) en als dat toch lukt, kruipt dat overal achterin.
Verder zijn kip met rijst en wolgroenten een van te vermijden gerechten :-(
Gelukkig lukken de goeie ouwe stamppotten zeer goed: wortelpuree, broccolipuree,...het gaat er nog vrij vlotjes in. Ook vis lukt heel goed (is ook heel zacht en niet zo vezelig als kip)
Wat ik ook enorm hard voel is mijn tong: ik heb blijkbaar de gewoonten om die helemaal tegen mijn gehemelte vast te zuigen. Dat gaat nu natuurlijk niet meer maar die doet dat wel nog....resultaat: de tong begint groeven te vertonen waar dat ie tegen dat beugeltje wordt aangedrukt. Ik probeer er mij van bewust te maken en stel vast dat ik dat dus onbewust toch nog blijf doen!!
Ook heb ik gisterenavond wat geveild! Ja, die lijm tegen mijn tanden deed pijn! Niet te doen! Dus heb ik maar een nagelvijl genomen...en ja hoor! Het is al veel beter!!
Afwachten om hoe laat ik er vrijdag moet zijn!
Toen ik een jaar of 12 was, begon het. Praten is voor mij nooit een probleem geweest maar toch merkte ik dat als ik zong, hard riep of m.a.w. mijn mond ver moest opentrekken, mijn kaken 'krak' deden.
Echt pijn deed het niet...in het begin. Omdat het toch steeds meer en meer pijn begon te doen, gingen we op zoek naar een stomatoloog. Daar werd er mij gezegd dat ik mijn tong op de verkeerde manier gebruikte, waardoor mijn kaak overbelast werd. Als advies kreeg ik oefeningen mee en moest ik goed opletten hoe ik mijn mond ver opendeed. Op zich geen probleem maar in het zangkoor had ik het vaak moeilijk bij de opwarmingsoefeningen.
Ik ging elk jaar op controle bij de kaakspecialist, liet op mijn 15e mijn wijsheidstanden trekken. Maar de pijn die bleef.
Tegen dat ik 18 was, was ik het echt beu maar kreeg doodleuk te horen dat er niets aan gedaan kon worden. Het ging gewoon nog pijnlijker worden, vooral tegen dat ik 40 zou zijn. Joepi, iets om naar uit te kijken!
Een 15-jaar geleden kreeg ik via via te horen dat mijn onderkaak niet meegedaan heeft aan de groeispurt waardoor deze meer achteruit staat. Dit is de oorzaak van mijn kaakprobleem. Hierdoor hebben mijn bovenste tanden geen steun waardoor ze niet op hun plaats blijven staan. In mijn geval zijn ze steeds verder naar voor beginnen te staan.
Ondertussen is het al zo erg geworden dat in een toastje bijten niet meer gaat. De afstand is te groot om dat toastje netjes in 2 te bijten. Nogal vervelend in een schoolkeuken vol pubers en je gaat eens 'een stukje' proeven. Dat stukje is al lang geen stukje meer.....
En zo komen we dan anno 2015. Het jaar waarin het allemaal gaat gebeuren!
En guess what???? Ik BEN ondertussen 40 en ja, de man van toen heeft gelijk gekregen. Helaas :-(
Hieronder volgt een korte samenvatting van het proces dat ik tot nu heb doorlopen.
Maart 2015
Bezoek aan een stomatoloog: deze raadt mij een operatie van de bovenkaak aan (verbreden) met daarna een verplaatsing van de onderkaak. Ook blokjes zullen er bij komen om alles mooi recht te zetten. Vermits ik het plaatsen van een bout/schroef in mijn gehemelte plaatsen nogal drastisch vind, ben ik elders voor een second opinion gegaan.
KULeuven was de bestemming. Assistenten, co-assistenten, professoren...enfin de hele molen. Wel worden hier foto's genomen (radiografie) en wordt er een afspraak gemaakt om terug te komen naar de werkgroep. Impressionant, hoor.
April 2015
De werkgroep. Op tijd komen is de boodschap, of je zit er uren. Ben je aan de beurt, heeft een assistent (vermoed ik) een mooie presentatie van mij gemaakt met veel moeilijke woorden. Een verkennende babbel met de zenuwachtige assistent is verhelderend en als de 4 (!!) profs komen, doet zij zenuwachtig haar verhaal. Daardoor ben ik helemaal op mijn gemak :-)
Verdikt van KULeuven: eigenlijk hetzelfde als bij de voorgaande maar niet met een bout maar met de hyrax beugel. Deze wordt op mijn tanden geplaatst, de groeinaden in mijn gehemelte worden terug open gemaakt en dan gaat de beugel ervoor zorgen (door te draaien) dat mijn gehemelte terug breder wordt.De blokjes zullen ervoor zorgen dat na de verbreding, de tanden in een mooie boog worden geplaatst.
Een jaar later zal dan de onderkaak (en bovenkaak??) worden gebroken en zo geplaatst dan mijn tanden boven en onder op mekaar passen. Hierna volgt waarschijnlijk nog een correctie met de blokjes.
Duur van het proces: 1,5 jaar. Maar wat ik lees op net moet ik daar zeker een half jaartje bijtellen.
Juli 2015
Op bezoek bij de orthodont: offerte gemaakt :-).
September 2015
Terug in Leuven om verdere afspraken te maken: ik ga ermee verder! De datum voor de eerste operatie wordt gemaakt. 18 december 2015 (ja, volgende week!!!) is het dan zo ver.
November - December 2015
donderdag 26/11: afspraak orthodont: er worden (mooie, blauwe!!) elastiekjes tussen mijn kiezen geplaatst om ruimte maken waar de hyrax beugel komt. Dit gaat toch gepaard met een raar gevoel aan mijn tanden. Een voor een voel ik ze opschuiven. Iedere dag zo precies een andere tand. Ze zijn gevoeliger en staan precies los.
donderdag 10/12 : terug naar de orthodoxe: de hyrax beugel wordt geplaatst. Met die zilveren tanden kom ik net uit een of ander James Bond film gestapt :-) Dit gaat dan weer gepaard met heel wat gekwijl en raar gebabbel! Hoera en vrijdag heb ik mondeling examen! Dat wordt lachen!
vrijdag 11/12: het examen valt mee! Nooit gedacht dat je zoveel spierpijn in je tong kon hebben. Ook de leerlingen hadden veel begrip voor mijn spraakgebrek :-) 'Jullie' kreeg ik op den duur niet meer gezegd...zo grappig! Een geluk dat de meeste leerlingen dit proces ook doorlopen hebben! Iemand zei heel bemoedigend: dit is het begin nog maar, mevrouw. Het wordt nog veel erger :-) Ik kijk er al naar uit!
En voorlopig gaat het allemaal wel. Ik ben de beugel in mijn mond al gewoon. Wel zit mijn tong soms nog in de weg...ik duw heel hard tegen mijn gehemelte (blijkbaar) en dat voel ik wel aan mijn tong.
Eten verloopt dan weer moeizamer: alles kruipt onder die beugel met rare geluidjes tot gevolg. Veel water drinken, helpt ook. Blijkbaar eet ik de komende maanden beter ook geen rijst meer, gewoonte groenten, kippenblokjes, pizza, .....
Groot lichtpuntje: ik zal mij dit jaar geen zorgen moeten maken over de feestkilo's!! Na de operatie zal gewoon eten helemaal niet lukken. Of ik daar zo blij mee ga zijn, hoor je dan wel!!
